Sekcja Grotołazów Klubu Wysokogórskiego (później jako Sekcja Grotołazów Wrocław) oraz jej sekcja-córka, Sekcja Speleologiczna „Niedźwiedzie” od czasu odkrycia Jaskini podejmowały prace eksploracyjne w jej wnętrzu oraz na powierzchni. Ostatni zryw, podjęty w 2010 r. doprowadził w Korytarzu Wodnym pod Rondem do położonych bardzo blisko nieznanych pustek, pod zawaliskiem Sali Mastodonta. Ponieważ prace w zawalisku zakończyły się niepowodzeniem, postanowiono ponownie wykonać prace kartograficzne w całej Jaskini. Podczas pomiarów prowadzonych na końcu Lewego Wąsa w Korytarzu Kryształowym, rozebrano zawalisko w stropie szczelinowego korytarza. Ponad nim ukazało się przejście do nowych, niezbadanych partii. W ten zupełnie przypadkowy sposób, 14 stycznia 2012 r. otworzono nowy rozdział w poznaniu tajemnic Jaskini Niedźwiedziej.
Po odkryciu Gangu Zdzicha przypuszczano, że to będzie raczej koniec odkryć. Im dalej, tym ciąg był ciaśniejszy. Jednakże po pokonaniu serii zacisków z ostatecznym i najtrudniejszym - „Gilotyną” - 2 maja 2012 r. znaleziono się w sali, która miała niewyobrażalne, jak na sudeckie warunki, rozmiary i szatę naciekową – Sali Mastodonta. Przez długi czas odkrywcy nie mogli uwierzyć, że to nie jest sen... Jednak pasja eksploracji i pragnienie poznania niepoznanego tylko wzmocniło ich w dalszych działaniach.
W dniu 8 września 2012 r., po pokonaniu długiego i trudnego zawaliska na końcu Sali Mastodonta, Jaskinia wpuściła grotołazów do wielopiętrowego ciągu sal i korytarzy. W ciągu dwóch dni poznano ponad kilometr nowych ciągów. Do tej pory, czasami zupełnie przypadkowo, zdarza się odnaleźć w wydawałoby się poznanych partiach, wejście do bocznych ciągów, korytarzyków czy zakamarów.
Można mieć przeczucie, że Jaskinia nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa. Jesteśmy dopiero w połowie drogi do Białego Kamienia. A może istnieje coś dalej, do samych wywierzysk w Dolinie Morawy?...
Sz. Kostka
